انیمیشن های فراموش شده دیزنی که شایسته بازسازی هستند

موج جدید دیزنی در بازسازی انیمیشن های قدیمی خود، مخاطبین را به دو بخش تقسیم کرده است.از یک طرف مخاطبینی که در دوران کودکی شاهد نسخه های اصلی این فیلم ها بوده اند، می توانند تجربیات خود را با فرزندان به اشتراک بگذارند. از طرف دیگر، بازسازی انیمیشن ها و حالت طبیعی بخشیدن به آن ها از دید برخی مخاطبین، امری بیهوده و غیر ضروری است.

گذشته از این، عده ای بر این باور هستند که مشکل اصلی، انتخاب فیلم هایی است که در سبک موزیکال ساخته شده اند. مثلا دیو و دلبر (Beauty and the Beast) و علاء الدین (Alladdin) به دلیل تشابه بسیار با نسخه قبلی خود، مورد انتقاد قرار گرفته اند. این در حالی است که حذف کلی آهنگ های انیمیشن مولان (Mulan) در بازسازی اخیر، حس جادویی بودن این داستان را از مخاطبین گرفته است.

اما دیزنی چگونه می تواند از حس دلتنگی بینندگان نسبت به محصولات قدیمی خود به عنوان یک شمشیر دو لبه استفاده کند؟ دیزنی به چه نحو می تواند این احساسات نوستالوژی را از مخاطبین بیرون کشیده و در عین حال، تغییری در آهنگ های خاطره انگیز به وجود نیاورد؟ یک راه حل امکان پذیر برای دیزنی، تمرکز روی بازسازی انیمیشن هایی است که فاقد آهنگ های طولانی بوده و بیشتر شامل جلوه های شکوه انگیز و زیبا می شوند. در این مطلب، به پنج انیمیشن دیزنی اشاره می کنیم که شایسته بازسازی هستند.

Atlantis: The Lost Empire (2001)

فیلم تخیلی آتلانتیس با شخصیت اصلی میلو، قطعا شایسته بازسازی و نمایش تازه آن به نسل جدید است. این انیمیشن در اواخر عصر کارتون های دو بعدی ساخته شد و متاسفانه همین موضوع، نادیده گرفتن این سفر ماجراجویی را به دنبال داشت. آتلانتیس مجموعه متعادلی از طنز، شخصیت های به یاد ماندنی و جلوه های بصری عالی است. این انیمیشن بدون شک دارای صحنه های فوق العاده ای بوده که مخاطبین بزرگسال را نیز به سوی خود می کشد. این ویژگی ها، آتلانتیس (امپراطوری گمشده) را به یک گزینه مناسب برای بازسازی تبدیل می کند. تصور کنید که لایو اکشن آتلانتیس با تکنولوژی به کار رفته در شیرشاه ساخته شود! در ضمن، دیگر نیازی به نگرانی در مورد آهنگ ها و یا انتظار مخاطبین از تقویت جنبه های بصری نیست، چرا که حتی نمایش دو بعدی این انیمیشن، بیننده را محو تماشا می کند.

Treasure Planet (2002)

یکی دیگر از انیمیشن های فراموش شده دیزنی که مستحق بازسازی است، سیاره گنج نام دارد. این فیلم درست یک سال بعد از عرضه آتلانتیس در سینماها، مخاطبین را از اعماق اقیانوس به سمت کهکشان ها برد. البته این فیلم با انتقاد والدین از رویدادهای خشونت آمیز مواجه شد. در بیست دقیقه اول، شاهد مرگ یک لاکپشت انسان نمای غول پیکر می شویم که پس از فرود ناموفق خود در مسافرخانه هاوکینز، با آخرین نفس هایش رازی را برای جیمی برملا کرده و داستان شروع می شود. روحیه سرکش جیم هاوکینز، احتمال کشته شدن شخصیت ها، و گم شدن در فضای بیکران با تنها افتادن کلاه از سر، تاثیر بی نظیری را در حین مشاهده فیلم در دل مخاطب به وجود می آورد. دزدان دریایی در این انیمیشن، به نوعی بی رحم تر از دزدان دریایی کاراییب هستند.

بازسازی لایو اکشن سیاره گنج، از چند لحاظ به نفع دیزنی تمام می شود. اکتشاف در فضا جزو آن دسته از موضوعات ناب و هیجان انگیز است که متاسفانه کمتر در کارهای این استودیوی بزرگ به چشم می خورد. ترکیب جلوه های ویژه کهکشانی با تکه هایی از دزدان دریایی کاراییب، بی شک محصول بی نظیری را به وجود خواهد آورد. در ضمن با پیشرفت فناوری CGI، دیزنی بالاخره می تواند عدالت را در حق مورف حساس و دوست داشتنی برقرار کرده و حتی او را از بیبی یودا محبوب تر سازد.

101 Dalmations (1961)

ظاهرا دیزنی یک بار فیلم 101 سگ خالدار را بازسازی کرده است. اما این محصول در توصیف شخصیت های مناسب برای سگ ها با شکست مواجه شد و به شوخی های ناخوشایند روی آورد. بازسازی 101 سگ خالدار مسیر اشتباهی را در پیش گرفت و به جای نمایش شخصیت سگ ها، بیشتر روی کاراکترهایی مثل هوراس و جسپر تمرکز کرد که از جانب حیوانات طویله کتک می خوردند.

داستان این انیمیشن درباره توله سگ ها است، نه دو انسان بدجنس! دلیل محبوبیت نسخه اصلی، دیدگاه جالب و بامزه سگ ها نسبت به جهان است. مثلا پونگو صاحب خود (راجر) را به چشم حیوان خنگی می بیند. سگ ها با نژادهای مختلف، با سبک خاصی حرف می زنند که نمودی از نژاد و البته هیکل و اندازه آن ها است. حال که شیرشاه امکان ساخت چهره واقع گرایانه و دوست داشتنی از سیمبا (در حال آواز خواندن و رقصیدن) را ثابت کرده است، پس می توان بازسازی توله سگ های خالدار را نیز از دیزنی انتظار داشت. زمان آن رسیده که این سگ های بامزه دوباره روی پرده سینماها ظاهر شوند.

The Aristocats (1970)

انیمیشن گربه های اشرافی تنها یک آهنگ دارد. با اینکه موسیقی Everybody Wants to be a Cat یک خاطره فراموش نشدنی و به نحوی یکی از نقاط قوت این فیلم است، اما سبب نمی شود که گربه های اشرافی جزو فیلم های موزیکال سنتی دیزنی به حساب آید. مجددا باید گفت که تکنولوژی به کار رفته در شیرشاه، گربه های دوست داشتنی این فیلم را به نحوی فراموش نشدنی و جذاب بازسازی خواهد کرد.

گذشته از این ها، انیمیشن The Aristocats داستان پایه و ساده ای نسبت به سایر فیلم های دیزنی دارد؛ گربه های گمشده ای که می خواهند به خانه برگردند. این روایت ساده با ماجراجویی کم خطر و بامزه، امکان مانور دیزنی روی خط داستانی را فراهم می آورد. با کمک گرفتن از یک تیم حرفه ای و با تجربه و همچنین دوبرابر کردن موسیقی جاز در نسخه اصلی و افزودن گربه های بیشتر، دیزنی می تواند یک بازسازی فوق العاده از گربه های اشرافی کلاسیک را به وجود آورد. البته امید است که در این راه، از لایو اکشن جدید Cats الهام نگیرند!

Fantasia (1940)

آخرین مورد از انیمیشن های فراموش شده دیزنی که سزاوار توجه بیشتر از سوی این کمپانی است، Fantasia نام دارد. انیمیشن فانتازیا یک فیلم متحرک قدیمی نیست، بلکه جنبه انعطاف پذیر دیزنی را به رخ همگان می کشد. این فیلم شاید تاثیر یا حس نوستالوژی خاصی را در مخاطببین به وجود نیاورد، اما یکی از موفقیت های بزرگ تاریخ سینما به شمار می آید. همین موضوع، فانتازیا را به یکی دیگر از گزینه های مناسب برای بازسازی تبدیل می کند. قالب و فرمت این فیلم متفاوت با سایر کارهای دیزنی است، چرا که داستان بدون دیالوگ خاصی تنها از طریق نمایش تصاویر به مخاطب منتقل می شود.

آخرین نکته در خصوص اهمیت فانتزایا برای بازسازی، پیشرفت تکنولوژی از پویانمایی دو بعدی به سه بعدی است. تصور کنید که صحنه های باشکوه و جذاب این انیمیشن با جلوه های سه بعدی ساخته شوند! قطعا بی نظیر است.