سود میلیاردی شرکت‌های آمریکایی از قانون مالیات ترامپ

قانون مالیات ترامپ به شرکت‌های بزرگ این امکان را می‌دهد تا با کاهش مالیات، سرمایه‌های خارج از کشور را به آمریکا باز گردانند؛ برای مثال، شرکت اپل حدود ۲۴۶ میلیارد دلار سرمایه در خارج از کشور دارد که حدود ۶۰ میلیارد دلار آن باید صرف مالیات شود. حال با این قانون جدید، اپل در صورت برگشت سرمایه خود به داخل کشور باید تنها ۲۰ میلیارد دلار مالیات پرداخت کند.

با این روش، شرکت‌های آمریکایی می‌توانند سرمایه‌های خود را در مدت طولانی‌تری در آمریکا نگه دارند؛ به خصوص در شرایطی که کشورهای عضو اتحادیه اروپا، مانند ایرلند نگهداری مخفیانه سرمایه‌ها را در این کشور ممنوع اعلام کرده است.

طبق تحقیقاتی که مجلس سنا در سال ۲۰۱۱ انجام داد، حدود نیمی از دارایی‌های شرکت‌های بزرگ در خزانه‌داری و یا بازار سرمایه آمریکا سرمایه‌گذاری شده‌اند. با وجود اینکه این دارایی‌ها در بازار آمریکا سرمایه‌گذاری شده اما در خارج از خاک این کشور نگه‌داری می‌شود و در واقع هیچ سود مشهودی برای اقتصاد آمریکا در پی ندارد.

گرچه قانون مالیات ترامپ اساسا صحیح به نظر می‌رسد، اما واقعیت این است که آمریکا، یک بار پیش از این نیز از این سیستم استفاده کرده بود. در سال ۲۰۰۴ کنگره آمریکا چنین طرحی را پیاده کرد و در کمال تعجب دید که حدود ۳۱۲ میلیارد دلار درآمد ناخالص به این کشور بازگشت. در حالی که شواهد تجربی نشان می‌دهد این قانون باعث افزایش ورود پول به آمریکا شده، اما هیچ مدرکی مبنی بر افزایش سرمایه‌گذاری داخلی در دست نیست.

چرا ۳۱۲ میلیارد دلار هیچ تاثیری بر اقتصاد آمریکا نداشت؟

بسیاری از این منابع مالی به صورت سود سهام در اختیار سهامداران قرار گرفت که در واقع هیچ سود عینی و ملموسی برای اقتصاد آمریکا به دنبال نداشت و بسیاری از اقتصاددانان معتقدند طرح سال ۲۰۰۴ کنگره آمریکا به موفقیت مورد نظر نرسید.

ممکن است برای بسیاری از افراد این سؤال مطرح شود که قانون مالیات ترامپ چه فرقی با طرح‌های گذشته دارد؟ در واقع با اجرای طرح مالیات ترامپ، پرداخت مالیات بر درآمد شرکت‌های آمریکایی که سرمایه آن‌ها در خارج از کشور است، نیز حذف می‌شود؛ حتی اگر این سرمایه‌ها به داخل کشور باز نگردد.

با این طرح، شرکت‌های بزرگ می‌توانند با کاهش نرخ مالیات، مالیات‌های خود را پرداخت کنند و پس از یک سال و به صورت نامحدود، سرمایه‌های خود را به خارج کشور منتقل کنند. پس از آن نیز دولت آمریکا هیچ یک از دارایی‌های خارج از کشور این شرکت‌ها را بررسی نمی‌کند.

همانطور که می‌دانید دولت آمریکا با این طرح، یک بار از شرکت‌های بزرگ مالیات دریافت می‌کند و پس از آن، این شرکت‌ها می‌توانند دارایی‌های خود را در کشورهای دیگر سرمایه‌گذاری کنند. با این روش، هم دولت آمریکا به سود مورد نظر خود رسیده و هم شرکت‌های بزرگ با نرخ بسیار کمتری مالیات خود را پرداخت کرده‌اند. البته بسیاری از تحلیلگران صرف نظر از تاثیر مثبت این طرح بر اقتصاد آمریکا نتایج فاجعه باری را پیش‌بینی کرده‌اند.