با Moto Z، بهترین گوشی ماژولار جهان، آشنا شوید

کلیک - در این مطلب ما واقعی بودن ادعای ماژولار بودن این گوشی ها را مورد بررسی قرار می دهیم تا بفهمیم که آیا این قابلیت واقعا وجود دارد، آیا این یک حقه نا امید کننده است و یا کلا شوخی بیش نیست.

جواب این مسئله شاید غیر قابل انتظار باشد چرا که همه موارد بالا را در بر می گیرد.

این دو گوشی به عنوان جدید ترین سری گوشی های Droid در روز ۲۸ ژولای (۸ مرداد) وارد بازار خواهد شد و هم اکنون امکان سفارش دادن آن وجود دارد. این دو گوشی اندرویدی دارای برند Droid بوده که به شما امکان می دهند قطعاتی که Moto Mods خوانده می شوند را به گوشی اضافه کرده و یا آن ها را عوض کنید. شما می توانید قطعاتی مثل اسپیکر، باتری اضافه و یا حتی پروژکتور را به این گوشی متصل کنید که ایده های فوق العاده جالبی هستند.

ولی آیا این قطعات افزودنی قادرند گوشی های هوشمند را به شیئی بهتر از آن چیزی که به صورت عادی هستند، تبدیل نمایند؟ ما شاهد به کار گیری این ایده توسط شرکت ال جی در گوشی G5 بوده ایم؛ این گوشی یه شما اجازه می دهد ماژول پایینی را از جا درآورده و به جای آن دوربین و یا اسپیکر های قدرتمند پخش موسیقی قرار دهید. ولی پس از گذشت ماه ها ما شاهد این هستیم که بهترین مزیت قابلیت ماژولار بودن G5 امکان عوض کردن باتری آن است. بنابر این گوشی G5 را نمی توان یک شاهکار به حساب آورد. همچنین گوشی ماژولار گوگل با نام Project Ara نیز دارای رویای ها و اهداف ژرفا تری است، ولی هنوز به محصول نهایی تبدیل نشده است و راه درازی تا عرضه در پیش روی خود دارد.

اما گوشی های Moto Z Droid و Moto Z Force Droid اکنون در شرف عرضه هستند. البته قیمت این گوشی ها اصلا ارزان نیست؛ مدل Moto Z حدود ۶۲۴ دلار و مدل Moto Z Force نیز حدود ۷۲۰ دلار قیمت دارد. شما با این قیمت می توانید یک گوشی Galaxy S7 یا HTC 10 خریداری کنید . حتی با پرداخت مبلغی بسیار کمتر می توانید گوشی فوق العاده OnePlus 3 را تهیه نمایید. بنابر این کاربران تنها در صورتی اقدام به خرید ماژول های Moto Mods می کنند که خود گوشی ها عالی و در حد انتظار باشند که به نظر می رسد باشند، ولی هر یک با دلیلی متفاوت: یکی به شدت باریک است و دیگری به شدت با دوام و محکم.

Moto Z فوق العاده باریک بوده و طبق ادعای لنوو باریک ترین گوشی حرفه ای و گران قیمت ساخته شده تا به امروز است. این گوشی تنها ۵٫۱۹ میلی متر ضخامت دارد که فقط کمی نسبت به درگاه USB-C به کار رفته در پایین آن ضخیم تر است و علاوه بر این به شدت سبک و خوش دست است. حتی گوشی iPhone 6S نیز در مقایسه با آن چاق و ضخیم به نظر می رسد. اما مدل بزرگتر یعنی Moto Z Force به طول عمر و دوام شناخته می شود. این گوشی از صفحه نمایش نشکن بهره برده و باتری آن نیز (با ۳۵۰۰ میلی آمپر) از مدل Z معمولی (با ۲۶۰۰ میلی آمپر) بزرگ تر است.

آیا فوق باریک بودن گوشی، به عدم به کار گیری جک هدفون در آن می ارزد؟

لنوو برای دست یابی به طراحی خاص این گوشی ها مجبور شده است جک هدفون را در هر دو آن ها حذف نماید. این یعنی شما ناچارید یا از هدفون های بلوتوثی استفاده کنید و یا از آداپتور های عرضه شده با گوشی (که به راحتی قابل گم شدن هستند) برای اتصال هدفون سیم دار خود به آن استفاده نمایید. ممکن است شما این اقدام را بر خلاف منافع کاربر و یا غیر ضروری بدانید. نظر ما پس از یک هفته استفاده از گوشی Moto Z این است که اگر چه این خصوصیت کمی ناخوشایند است، ولی چندان هم دردسر ساز نیست. حمل چنین دستگاه باریک و سبکی واقعا لذت بخش است. از نظر ما این معاوضه ارزشش را دارد، ولی پذیرفتن این مسئله از جانب شما به این بستگی دارد که بتوانید با هدفون های بلوتوثی و یا دانگل ها کنار بیایید یا نه. همچنین اگر از آداپتور استفاده نمایید، امکان شارژ کردن گوشی به طور همزمان وجود نخواهد داشت و از طرف دیگر، گوشی Moto Z به قابلیت شارژ وایرلس مجهز نیست.

ظاهر هر دو گوشی بسیار زیبا است و در رقابت با سایر گوشی های هوشمند حرف تازه ای برای گفتن دارد. گوشی های Moto Z این ظاهر زیبا و خاص را مدیون طراحی خاص دوربین در پشت و ۱۶ پین طلایی رنگی هستند که برای اتصال ماژول های Moto Mods به کار می رود. هر دو گوشی از طراحی ترکیبی فلز با شیشه برخوردار است. طراحی بخش جلویی گوشی ها با سایر گوشی های سری Moto تقریبا یکسان است، ولی در پشت گوشی اوضاع متفاوت است. پشت گوشی کمی به طراحی آیفون ۵ شبیه بوده و دو قطعه شیشه ای در بالا و پایین گوشی وجود دارد که صفحه ای فلزی بین آن دو کشیده شده است. نظرات در مورد طراحی این گوشی متفاوت است، ولی از نظر ما طراحی لنوو به خاطر متمایز کردن گوشی و فاصله گرفتن از طراحی معمولی گوشی های آلومینیومی با خطوط آنتن قابل مشاهده، قابل ستایش است.

در بخش جلویی هر دو گوشی یک عدد حسگر اثر انگشت پر سرعت گنجانده شده، ولی با دکمه هوم ادغام نشده است، که کمی آزار دهنده است. از دیگر بخش های قابل مشاهده در جلو گوشی، صفحه نمایش ۵٫۵ اینچی امولد با کیفیت Quad HD، دوربین سلفی ۵ مگاپیکسلی و یک فلش LED است. صفحه نمایش Moto Z مانند سایر گوشی های امروزی با پوشش گوریلا گلس ۴ محافظت می شود، ولی اوضاع برای صفحه نمایش مدل Force کاملا متفاوت است. این گوشی از نسل دوم فناوری ShatterShield (نشکن) برای مقابله با آسیب به صفحه استفاده می کند. این سیستم دارای ۵ لایه بوده و اولین لایه از جنس پلاستیک است که راحت تر از شیشه خش می خورد. ولی در صورتی که پس از مدتی بیش از دارای خط و خش شد، می توانید آن را تعویض کنید.

خبر خوب این است که با انتخاب مدل Force با فناوری ShatterShield شما به صفحه نمایشی با وضوح بسیار بالا دسترسی پیدا می کنید. صفحه نمایش آن از هر زاویه ای درخشان و واضح است. لنوو توانسته در ساخت صفحه نمایش های مقاوم خود نسبت به سال گذشته و آن چه که در Droid Turbo 2 دیده شد، پیشرفت قابل توجه ای را انجام دهد. فناوری صفحه نمایش ShatterShield این گوشی مقاومت آن را به مدت ۴ سال در برابر شکستگی تضمین می کند، که این مدت بسیار بیشتر از زمانی است که افراد از این گوشی استفاده می کنند. البته اگر بخواهیم صادق باشیم، تنها بخش نشکن تضمین شده این گوشی صفحه نمایش آن است، نه بقیه قسمت ها. در صورت سقوط یا وارد شدن ضربه، قسمت های فلزی گوشی خراشیده شده و آثار آن نمایان می شود. هیچ کدام از این دو گوشی ضد آب نیستند، ولی با پوششی از مواد ضد آب پوشش داده شده اند که طبق ادعای لنوو در صورت ریختن آب و مایعات روی گوشی از آن محافظت می کند. اما نمی توان آن ها را در زیر آب فرو برد و در صورت سقوط گوشی در توالت یا استخر آسیب خواهند دید.

سایر ویژگی های این دو گوشی Droid تقریبا یکسان است. این گوشی ها از پردازنده اسنپ دراگون ۸۲۰، ۴ گیگابایت رم و ۳۲ یا ۶۴ گیگابایت حافظه داخلی به همراه اسلات میکرو SD برای اضافه کردن حافظه برخوردار هستند. این گوشی ها فقط از یک اسپیکر برخوردار بوده و بنابر این می توان آن را نسبت به گوشی Moto X Pure Edition سال گذشته که دارای خروجی صدای استریو بود، یک نقطه ضعف به حساب آورد. Moto Z و Moto Z Force از اندروید مارشمالو ۶٫۰ استفاده می کنند و از نرم افزارهایی مثل Moto Display و Moto Voice بهره می برند.

مانند سایر گوشی های عرضه شده توسط شرکت Verizon، این دو گوشی نیز سرشار از اپلیکیشن های مختلف و بعضا بلا استفاده است. علاوه بر مجموعه اپلیکیشن های Verizon مثل visual voicemail، VZ Navigator و... برنامه هایی مثل Juice Jam و Slotomania نیز روی این گوشی ها نصب شده است. این مسئله برای یک گوشی حرفه ای با این قیمت واقعا مسخره و شرم آور است. البته شما می توانید همه آن ها را غیر فعال کنید، ولی باید یک گام اضافی بردارید. همچنین شرکت موتورلا در ارائه به روز رسانی های نرم افزاری کمی با تاخیر عمل می کند و این مورد طی سال های اخیر بدتر شده که نا امید کننده است.

یکی از تفاوت های اصلی بین گوشی Moto Z و Z Force دوربین آن است. مدل Z دارای دوربین ۱۳ مگاپیکسلی و Force دارای دوربین ۲۱ مگاپیکسلی است. هر دو دارای تثبیت کننده تصویر اپتیکال، فوکوس خودکار لیزری و دریچه دیافراگم f/1.8 است. لنوو و موتورلا ادعا می کنند که به صورت ویژه روی دوربین Force کارهای زیادی انجام داده اند و دوربین آن دارای قابلیت فوکوس خودکار تشخیص فاز (phase detection) است که دوربین مدل Z معمولی از آن بی بهره است. در تستی که انجام دادیم عملکرد هر دو دوربین مناسب بود. نرم افزار دوربین دارای سرعت بالایی است و تصاویر ثبت شده در نور کافی عالی و در نور کم مناسب است. البته گاهی تصاویر ثبت شده کمی اشباع شده به نظر می رسد و پردازش تصویر و کاهش نویز هم کمی مشکل است. در کل می توان گفت عملکرد دوربین این گوشی ها خوب است، ولی نسبت به استاندارد های به کار گرفته شده در دوربین Galaxy S7 سامسونگ کمی ضعیف تر عمل می کند.

برآمدگی قابل مشاهده در قسمت دوربین فقط به خاطر نو گرایی در طراحی نیست. این برآمدگی در واقع نشانه امکان استفاده از ماژول های Moto Mods است که به عنوان نقطه قوت اصلی این گوشی ها محسوب شده و مهم ترین مشوق برای خریداری شدن توسط کاربران است. در هنگام عرضه این گوشی ها، ماژول ها متفاوتی برای خرید وجود دارد: برای مثال کاور های زیبایی وجود دارند که میتوان آن ها را متصل نمود و ظاهر و بافت گوشی را تغییر داد. اگر شما یکی از این کاور ها را به گوشی متصل کنید، پست گوشی کاملا یکنواخت شده و برآمدگی دوربین دیگر مشخص نیست. ما کاور چوبی موجود در جعبه گوشی را امتحان کردیم؛ از آن جایی که این گوشی بسیار باریک است، حمل کردن آن بدون کاور احساس بهتری دارد. البته این موضوع در مورد مدل Force دیده نمی شود.

گذشته از کاور ها سایر ماژول های Moto Mods قابلیت های هیجان انگیزی را البته با قیمت بالا به گوشی اضافه می کنند. برای مثال یک اسپیکر حرفه ای وجود دارد که می توان آن را به Moto Z متصل نمود و صدایی با کیفیت تر از هر گوشی دیگری دریافت نمود. این ماژول ۸۰ دلار قیمت دارد.

ماژول های اولیه moto mods گران هستند و شما در واقع به هیچ کدام نیازی ندارید

کیس های باتری Incipio، Tumi و Kate Spade نسبتا کاربردی هستند. قیمت این ماژول ها از ۶۰ تا ۹۰ دلار است و فقط می توانند تا ۲۲۰۰ میلی آمپر به ظرفیت باتری گوشی اضافه کنند. بنابر این امکان شارژ صفر تا صد این گوشی با این ماژول ها وجود ندارد و فقط می توان به عنوان باتری جانبی تا زمان اتصال شارژر به گوشی استفاده نمود. به نظر ما از آنجایی که شارژ باتری گوشی های Droid به لطف مجهز بودن به قابلیت TurboPower با سرعت بالایی انجام می شود، نیازی به خریدن چنین ماژول هایی وجود ندارد. البته لنوو ادعا می کند که شما با ۱۵ دقیقه اتصال گوشی به شارژر می توانید تا ۸ ساعت از گوشی استفاده کنید، ولی این ادعا دیگر درست نیست و شما نباید آن را باور کنید.

ممکن است شما گمان کنید به دلیل باریک بودن زیاد Moto Z عمر باتری آن وحشتناک باشد، ولی این طور نیست. حداقل می توان گفت مشکلی در این مورد وجود ندارد. اگر شما از گوشی خود زیاد کار می کشید ممکن است قبلا از اتمام یک روز نیاز به شارژ مجدد پیدا کنید. ولی بازهم باید یادآوری کنیم که شارژر این گوشی به سرعت باتری را شارژ می نماید. اما در مورد مدل Force چطور؟ این گوشی دارای چنان حجمی از باتری است که شما در طول یک روز اصلا نیازی به ماژول باتری اضافه پیدا نخواهید کرد.

دیگر ماژول قابل اتصال به گوشی، پروژکتور Moto Insta-Share است. کافی است آن را به Moto Z متصل کرده و سپس کلید پاور را فشار دهید تا یک تصویر ۷۰ اینچی از ماژول روی دیوار پخش شود. احتمالا این جالب ترین ماژول Moto Mod است. ما به هر کس این ماژول و عملکردش را نشان دادیم، از قابلیت های آن و کیفیت تصویر خروجی متعجب شد. متصل کردن یک پروژکتور به گوشی و تبدیل دیوار های خانه به یک صفحه نمایش بزرگ برای پخش فیلم ایده بسیار جالبی است. این پروژکتور با رزولوشن ۴۸۰p تصاویر را پخش می کند که نسبت به صفحه نمایش Quad HD گوشی کمی در ذوق می زند. همچنین رنگ های پخش شده نیز کمی رنگ و رو رفته به نظر می رسد. اما مشکل اصلی این ماژول چیزی نیست به جز قیمت ۳۰۰ دلاری آن. واقعا قیمت ماژول های Moto Mod تعجب بر انگیز است و ما گمان نمی کنیم مردم حتی با نصف این قیمت ها نیز چنین وسایلی را خریداری کنند. تنها در صورتی افراد ممکن است این ماژول ها را برای گوشی هایشان خریداری کنند که Verizon تخفیف های قابل توجهی را برای آن ها پیشنهاد دهد.

به لطف کار خوب موتورلا، کار با همه این افزونه ها آسان است. در واقع هیچ تنظیمات خاصی یا مرحله ای برای جفت سازی و اتصال آن ها وجود ندارد. کافیست یک Moto Mod را به گوشی متصل کنید، تا یک آموزش خلاصه برای راهنمایی استفاده در یک صفحه ظاهر شود. جالب اینجاست که همه Moto Mod ها درون خودشان باتری دارند. شما می توانید با متصل کردن آن ها به گوشی و سپس اتصال شارژر از درگاه USB-C آن ها را شارژ کنید. همچنین ماژول اسپیکر و پروژکتور را نیز می توان به صورت مستقل شارژ نمود چرا که خودشان دارای درگاه USB-C هستند.

اگرچه ماژول های Moto Mod وسایل جالبی هستند، ولی چرا ما باید به جای خریدن یک گجت که با هر دستگاهی کار می کند، دستگاهی را بخریم که فقط با کمک یک گوشی قابل استفاده است؟ شاید اتصال همیشگی آن ها به گوشی باعث راحتی بیشتر برای شما شود، ولی این مزیت آن قدر مهم نیست که بخواهیم خود را به خرید ماژول های گوشی Moto Z محدود کنیم. لنوو قول داده است که بتوان از این ماژول ها در دستگاه های آینده نیز استفاده کرد، ولی آیا می توان به این وعده اطمینان داشت؟

شاید خریدن ماژول اسپیکر عاقلانه باشد، ولی پروژکتور ۳۰۰ دلاری چه؟ آیا عاقلانه است؟

در هر صورت گوشی های Moto Z Droid و Moto Z Force Droid هر دو دستگاه های خوبی هستند که جزو گوشی های هوشمند پرچمدار حرفه ای محسوب می گردند. یکی از آن ها به شدت باریک است و دیگری به شدت مستحکم. از بین این دو گوشی ما مدل Moto Z را بیشتر پیشنهاد می کنیم، چرا که طراحی ظریف و باریک آن بر صفحه نمایش محکم و باتری قوی تر مدل Force می چربد.