دستیابی ایران به فناوری رایفل ضدپهپاد
آنتن ها جدیدترین سلاح در جنگ با پهپادها هستند. ربات های پرنده بدون سرنشین کوچک می توانند مکان نیروها را رصد کرده، در حمله به اهداف توپخانه ای، به فرماندهان کمک کنند، و حتی گاهی با خود مواد منفجره حمل کنند.
به گزارش کلیک، نیروهای نظامی و انتظامی برای به دام انداختن پهپادها، از عقاب گرفته تا لیزر، همه چیز را امتحان کرده اند. با این حال، در میدان های جنگی ای مانند شمال عراق، پاسخ نه شکار با پرندگان است و نه نور لیزر: بلکه فرکانس های رادیویی ایجاد شده با آنتن است که به سوی هواپیماهای بدون سرنشین هدایت می شود. این آخری، یک طرح ایرانی است.
این اخلالگر ضدپهپادی در رزمایش بزرگ محمد رسولالله (ص) ۴ نیروی زمینی ارتش رونمایی شد. سایت های ایرانی آن را به عنوان «یک گمراه کننده پهپاد، و دستگاه الکترونیکی قابل حملی توصیف کرده است که برای منحرف کردن وسایل پروازی متخاصم به کار می رود».
با توجه به توضیحات مختصر ارائه شده توسط یکی از سایتهای متمایل به دولت ایران، این گمراه کننده پهپاد می تواند بر روی هواپیماهای بدون سرنشین دشمن قفل کرده، و سپس «با مختل کردن عملیات و یا حتی هک کردن پهباد مورد نظر، با خیال راحت آن را مجبور به فرود کند».
در حالی که هنوز اطلاعات بیشتری در مورد این آنتن / اخلالگر ضدپهباد نداریم، طرح های مشابه دیگر را نیز مشاهده کرده ایم. موسسه یادبود جنگ یک آنتن ضد پهپاد به نام «دفاع پهپادی» ساخته است که با یک اخلالگر برابری می کند. جدیدترین مدل این سلاح اوایل سال جاری در عراق مستقر شد. در ماه نوامبر، شرکت دِرون شیلد که در زمینه گمراه کردن پهبادها فعالیت می کند، از محصول «دِرون گان» -یک آنتن/اخلالگر- پرده برداری کرد که منبع تغذیه آن در یک کوله پشتی قرار گرفته است. این محصول، روی هم رفته، در ظاهر کمی به شکارچیان روح شباهت دارد.
موسسه ارتش سایبری در مدرسه نظامی وست پوینت، به جای گمراه کننده پهباد، یک اخلالگر آنتنی-رایانه ای ساخته است که اطلاعات را به کانال بازی از یک پهباد شناسایی لاک نشده ارسال می کند. از این طریق، اخلالگر سایبری این امکان را پیدا کرد که بدون زیر پا گذاشتن قوانین FCC و FAA در ارسال پارازیت، یک کد باطل کننده را به آن پهباد شناسایی ارسال کرده و آن را به زمین بنشاند. در یک تمرین آموزشی در تابستانی گذشت، دانشجویان وست پوینت در یک حمله شبیه سازی شده، با پهپادی روبرو شدند که برای به پایین کشیدن آن باید از اخلالگری سایبری استفاده می کردند. تیمی که در برنامه ریزی برای نزدیک شدن به پهپاد شکست می خورد، باید یک حمله توپخانه ای را متحمل می شد؛ یعنی باید تمام مسلسل های یگان را تمیز می کرد.
ایالات متحده هیچ انحصاری در فناوری ضدپهپادی ندارد. همچنان که شورشیان هواپیماهای بدون سرنشین را به بمب تبدیل می کنند، و ارتش های رسمی به دنبال تجهیز تمام یگان های خود به گشت های هوایی هستند، این امکان وجود دارد که همانگونه که تسلیحات ضد تانک در جنگ های قرن بیستم متدوال بودند، سلاح های ضدپهبادی در قرن بیست و یکم رایج شوند.
با توجه به اطلاعات کمی که از این سلاح های مدرن ضد پهپاد ایرانی در اختیار است، مقامات ارتش امریکا به تکاپو افتاده اند تا از جزییات فنی این سلاح جدید اطلاعات بیشتری به دست آورند.