روشی جدید برای جلوگیری از آسیب اعضای اهدا شده بدن

به گزارش کلیک ، طبق تحقیقات انجام شده توسط محققان دانشگاه مینه سوتا، هر سال ۶۰ درصد از قلب ها و شش هایی اهدا شده که برای پیوند دادن به سایر افراد اهدا می شوند، به دلیل اینکه بیش از ۴ ساعت نمی توانند در یخ نگه داری شوند، غیر قابل استفاده خواهند شد، البته با منجمد کردن این اعضا و نگهداری آن ها در دمای زیر صفر، می توان به مدت بیشتری از آن ها نگهداری کرد؛ اما مشکل روش انجماد این است که هنگامی که برای استفاده مجدد از اعضا به آن ها حرارت داده می شود، غیر قابل استفاده می شوند؛ اما محققان دانشگاه مینه سوتا مدعی هستند که آن ها توانسته اند با استفاده از ذرات میکروسکوپی بسیار کوچک، این مشکل را برطرف کنند.

در حال حاضر در روش انجماد، اعضای بدن در دمایی بین ۱۶۰- تا ۱۹۰- سانتیگراد منجمد می شوند و انجماد سریع آن ها باعث می شود حالت شیشه مانندی پیدا کنند و بدون این که به محیط منجمد شده اطراف خود آسیبی بزنند و یا بدون اینکه خود اعضا آسیب ببیند، برای مدت زیادی نگه داری شوند؛ اما مشکل زمانی شروع می شود که این اعضا می خواهند مجددا مورد استفاده قرار گیرند. در روش های مرسومی که برای حرارت دادن آن ها به کار می روند، همه قسمت های یک عضو به طور یکنواخت حرارت نمی بینند. زمانی که حرارت به طور یک نواخت به تمام بخش های یک عضو نرسد، بخش های مختلف بافت مورد نظر با نسبت های متفاوتی منبسط می شوند و همین موضوع باعث از هم گسستگی و جدا شدن بخش های مختلف یک بافت و در نتیجه غیر قابل استفاده شدن آن می شود. برای جلوگیری از این مشکل باید دو عامل استفاده از حرارت یکنواخت برای تمام بخش های یک عضو و همچنین سرعت بالا در فرایند حرارت دهی به عضو، در نظر گرفته شود.

طبق گفته محققان دانشگاه مینه سوتا، روش های حرارت دهی کنونی تنها برای بافت های کوچک که حجم آن ها در حدود یک میلی لیتر است، قابل استفاده هستند؛ اما روش جدید می تواند برای حرارت دهی بافت هایی که حجم آن ها تا ۸۰ میلی متر است، نیز مورد استفاده قرار گیرد و در این روش حرارتی می توان اعضا را با میزان حرارتی بیش از ۱۳۰ درجه سانتیگراد در هر دقیقه حرارت داد.

در این روش جدید از ذرات اکسید آهن که دارای پوششی از سیلیکا هستند، استفاده شده است و این ذرات قبل از اینکه فرایند انجماد اعضای بدن آغاز شود، در محل انجماد قرار داده می شوند. سپس زمانی که افراد می خواهند به اعضا حرارت دهند، امواج الکترومغناطیسی به این ذرات تابانیده می شود که باعث می شود حرارت آن ها افزایش پیدا کند. در واقع با انجام این کار، ذرات اکسید آهن به هزاران حرارت دهنده تبدیل می شوند که با سرعت و به طور همزمان دمای بافت مورد نظر را افزایش می دهند.

محققان کارایی این روش را برای فیبروبلاست ها (بافت های متصل کننده در حیوانات) و رگ ها و قلب خوک، ثابت کرده اند. در این روش بر خلاف روش های کنونی که در آن ها اعضا به صورت تدریجی حرارت می بینند، آسیبی به بافت ها وارد نمی شود.

جان بیشاف، استاد مهندسی زیستی دانشگاه مینه سوتا و سرپرست گروه تحقیقاتی به بیان این مطلب پرداخت که اعضای گروه تحقیقاتی می توانند محدودیت های زیادی را از سر خود بردارند و می توان با استفاده از این روش از آسیب دیدن و غیر قابل استفاده شدن تعداد زیادی از اعضای اهدا شده، جلوگیری کرد.

هدف بعدی محققان آزمایش این روش بر روی اعضای واقعی بدن است. آن ها قصد دارند این روش را ابتدا بر روی اعضای حیوانات کوچک مانند خرگوش و موش و سپس بر روی اعضای حیوانات بزرگ تر مانند خوک مورد آزمایش قرار دهند. چنانچه این آزمایشات نتایج موفقیت آمیزی را به همراه داشته باشد، این روش برای گرم کردن اعضای بدن انسان، نیز مورد آزمایش قرار خواهد گرفت. در صورتی که این فناوری روزی عملی شود، می توان از آن علاوه بر حرارت دهی مناسب به اعضای بدن پس از منجمد شدن آن ها و جلوگیری از آسیب دیدن آن ها، برای ارسال پالس های حرارتی به سمت سلول های سرطانی برای از بین بردن آن ها نیز استفاده کرد.