مشاهده امواج پلاسما به سمت توده قوسی زمین

<p>فیزیکدانان ستاره شناس سرانجام، حرکت امواج پلاسما به سمت توده قوسی زمین را مشاهده کردند.کلیک- فیزیکدانان ستاره شناس به تازگی امواج بسیار کوچکی را دیدند که در توده قوسی زمین در حال شکل گیری بود. تکان های پلاسمایی، زمانی که باد های خورشیدی به میدان های مغناطیسی زمین برخورد می کند، ایجاد می شود. این در حالی است که این امواج مدت زمان زیادی است که به صورت فرضی وجود داشته اند، اما یافتن آن ها در فضای واقعی چالش جدیدی به حساب می آید. حال دانشمندان قادر به مطالعه آن ها هستند تا سرانجام علت تشعشعات کیهانی را دریابند. این موفقیت به لطف ماهواره (MMS) ناسا اتفاق افتاد. به گفته جولاندر، سرپرست سوئدی این تیم از موسسه فیزیک فضا "با فضاپیمای MMS برای اولین بار می توانیم در مقیاسی کوچک ساختار اصلی توده های قوسی را تعیین کنیم". سوالی که مطرح می شود این است که این امواج چه هستند و از کجا می آیند؟ بیشتر چیز های قابل دید در فضا در واقع پلاسما یا گاز های داغ یونیزه شده هستند. حال این پلاسما ها می توانند امواجی را دور اجرام در فضا از طریق تداخل با میدان های مغناطیسی دور آن ها، ایجاد کنند. این اجرام ممکن است سیارات، ستاره ها، و یا ابرنواختر ها باشند. تصور کنید یک کشتی در آب است. امواج آب، پلاسما و توده کشتی، میدان مغناطیسی زمین (یا مگنتوسفر) است. با فرستادن پلاسما، به هر سمت کشتی هجوم می آورد و کشتی را جا به جا می کند. این تکان ها، اساسا مانند شتاب دهنده های ذرات عمل می کنند و این طور گمان می شود که تکان های دور ابرنواختر ها تشعشعات کیهانی را _ ذرات یا اتم های پر انرژی که با سرعت نور در فضا حرکت می کند_ به وجود می آورد. اما به درستی نمی دانیم که چگونه این ذرات در این تکان ها با این سرعت حرکت می کند. طبق مدل های ریاضی پیشین، محققین فکر می کردند امواج بسیار ریز دلیل این شتاب دهندگی است. اگرچه که یافتن و مشاهده آن ها غیر ممکن است چرا که آن ها بسیار تند و کوچک هستند و با تکنولوژی های قدیمی قابل بررسی نیستند. امروزه، این تیم تحقیقی، قادر به مشاهده این امواج، درون توده قوسی زمین شدند. برای پیش بردن این پروژه و تحلیل بیشتر این امواج، این تیم تحقیقی از ماهواره MMS ناسا استفاده کرد که این ماهواره متشکل از یک گروه ۴ ضلعی است که دور مگنتوسفر زمین می چرخد تا از پلاسما نمونه جمع آوری کند. محققین توانستند با موفقیت این امواج را برای اولین بار مشاهده کنند و اسناد و مدارکی از طول حیاتشان با محاسبات ریاضی، جمع آوری کنند. اما این تازه اول راه است و می بایست نحوه کارکرد شان بررسی شود. در تحقیقات بعدی، آن ها خواهند فهمید که این امواج در تکان های پلاسما چگونه به شتاب و گرمای ذرات کمک می کنند. از این طریق هم خواهند فهمید چگونه تشعشعات کیهانی دور ابرنواختر ها شکل می گیرند. به گفته جولاندر "مشاهده مستقیم تکان های امواج در پلاسمای فضایی به ما اجازه می دهد تا مشخصات فیزیکی این امواج را توصیف کنیم. این توصیف ما را یک گام به اینکه چگونه این تکان ها باعث تشعشعات کیهانی می شود، نزدیک می کند".</p>