شهابی که بی سر و صدا آمد و رفت!

به گزارش کلیک، پاسخ مثبت است ، چون دانشمندان به طور فزاینده ای سنگ های فضایی و باقی مانده آن ها را که وارد جو زمین می شوند ردیابی و رصد می کنند.

چگونه ممکن است یک جسم بزرگ آسمانی با زمین برخورد کند و جلب توجه ننماید؟ حقیقت این است که این اتفاق بیشتر از چیزی که مردم تصور می کنند، اتفاق می افتد . ناسا به طور متوسط رد 30 شهاب سنگ را در سال می گیرد، اما از آن جایی که 70 درصد از سطح این سیاره پوشیده از آب و تا حد زیادی خالی از سکنه است ، زیاد مورد توجه قرار نمی گیرند.

در تاریخ 6 فوریه شهاب سنگ بزرگی در سواحل برزیل سقوط کرد و انرژی معادل 13 هزار تن TNT تولید نمود. البته به طور قابل توجهی کمتر از تاثیر " چلیابینسک" (Chelyabinsk) است که بیش از 1000 نفر را زخمی نمود و انرژی معادل 500 هزار تن TNT تولید نمود. اما این برخورد 26 برابر از برخوردهایی که ناسا در ماه فوریه گزارش داد بزرگتر بوده است.

ردیابی مسیر که ناسا را " اجرام نزدیک به زمین " می خواند، یک علم نامشخص و نامطمئن است، اما آن را در سال های اخیر پیشرفت داده است . در سال 2010 بودجه ناسا برای این کار تنها 4 میلیون دلار بود. ولی حالا با راه اندازی مرکزهای مختلف و ردیابی سیارک ها و اجرام نزدیک به زمین، بودجه این بخش را به 50 میلیون دلار در سال افزایش داده است.

اولین سالی که ناسا چنین پروژه ای را در کنگره و کاخ سفید مطرح کرد، آن ها از آن با عنوان یک اولویت مهم برای امنیت زمین یاد کردند. هم اکنون هم با توجه به گزارش های وب سایت ناسا، در هر سال نزدیک به 1500 مورد از انواع مختلف اجرام آسمانی از نزدیکی زمین عبور می کنند.

با وجود این تلاش ها برای ردیابی و هشدار دادن به صورت عمومی به مردم، ولی هنوز هم شهاب سنگ ها به زمین برخورد می کنند و دانشمندان نمی توانند اثرات آن ها را به درستی و کامل محاسبه کنند. به عنوان مثال آن ها موفق به پیش بینی اثرات یک شهاب سنگ بزرگ که ماه سپتامبر در تایلند منفجر شد، نشدند، چون بیش از حد کوچک بود تا توجه ها را به خود جلب کند.

مایک هانکی (Mike Hankey) مدیر عملیاتی و نظارتی بر بارش شهابی در آمریکا، در این خصوص می گوید: " برای رویدادهایی نظیر بارش سنگ های آسمانی بزرگ یا شهاب سنگ های پراکنده مثل این یکی ، هیچ علامت هشدار دهنده ای وجود ندارد."

وی در ادامه افزود: "این گونه رویدادها خیلی به سرعت اتفاق می افتند. مثلا در مورد این شهاب سنگ باید گفت که این انفجار در طول روز اتفاق افتاد و شهاب سنگ در راستای نور خورشید حرکت می کرد و شناسایی آن با تلسکوپ عملا غیر ممکن بود."

اغلب چیزهایی که از آسمان سقوط می کنند شهاب سنگ نیستند. بلکه ممکن است یک قطعه از ماهواره های قدیمی و یا شاتل های فضایی باشند که سال ها به دور زمین گردش کرده اند و سقوطشان دور از انتظار نیست.

کریستین ساینس مانیتور (The Christian Science Monitor) در این باره نوشت:

"سقوط اغلب زباله های فضایی از آسمان از منطقه ای موسوم به "فضای نزدیک" اتفاق می افتد که در اطراف زمین است. گرچه فضای بیکران بسیار وسیع و تقریبا خالی است ولی "فضای نزدیک" به طور فزاینده ای شلوغ است. ناسا تقریبا رد 20 هزار قطعه از بقایای ماهواره هایی که در ماموریت های فضایی استفاده شده اند و از یک توپ سافت بال بزرگتر هستند، گرفته است. نیروی هوایی ایالات متحده و ناسا فقط می توانید رد قطعات بزرگ را بگیرند، با این حال، سنگ ریزه های کوچک همچنان می توانند به ایستگاه فضایی بین المللی و ماهواره های در حال چرخش به دور زمین آسیب برسانند."

این که تشخیص دهیم آیا این ها آشغال های فضایی هستند و یا سنگ های فضایی مهم نیست، افزایش سطح نظارت تضمین می کند که حتی اشیایی که به نظر اهمیتی ندارد، مورد توجه قرار گیرند.

منبع: msn