بحران آب در ایران مانع از ساخت نیروگاه های هسته ای می شود؟
انرژی هسته ای در کنار مزایایی که دارد، معایب بزرگی هم دارد که مخالفین تولید انرژی از طریق ساخت نیروگاه های هسته ای را بر آن داشته تا با شدت بیشتری در خصوص ساخت نیروگاه های جدید، به خالفت بپردازند. جدای از اثرات زیانبار مواد رادیواکتیو و اورانیوم یکی از مهمترین مواردی که مخالفین انرژی هسته ای به آن اشاره می کنند، مصرف زیاد آب برای تولید انرژی هسته ای است که این مورد، آینده انرژی هسته ای را مبهم کرده است.
مصرف زیاد آب برای تولید انرژی هسته ای و تعطیلی نیروگاه ها در آینده نزدیک
اتحادیه دانشمندان ایالات متحده آمریکا (UCSUSA) هنگام بحث درباره نقش آب در نیروگاه‌های هسته‌ای به موارد مهمی پرداخته و بیان می‌کند که پس از عبور بخار از یک توربین «آب بیشتری برای خنک کردن آب برای استفاده مجدد برای تولید انرژی هسته ای نیاز است. این مرحله خنک کننده با بخار تقریباً تمام آب مصرفی در اکثر نیروگاه ها را تشکیل می دهد. آنها فرآیندهای خنک‌سازی بخار مختلف را که در تولید انرژی هسته‌ای حیاتی هستند، توصیف می‌کنند و در مورد خنک‌سازی یکبار و خنک‌سازی چرخشی بحث می‌کنند. ارقام مصرف آب برای خنک‌سازی یکبار مصرف بین 25000 تا 60000 گالن آب به ازای هر مگاوات ساعت برق تولید شده است و این در حالیست که این رقم بین 800 تا 2600 گالن برای خنک‌سازی چرخشی کاهش است. این کاهش به این دلیل است که همانطور که از نام آن پیداست، روش خنک‌سازی چرخشی برای تبدیل بخار به آب اجازه می‌دهد تا آب به داخل کندانسور پمپ شود تا دوباره استفاده شود. از سوی دیگر، خنک‌سازی یکبار مصرف به این معنی است که هر آبی که در فرآیند تولید انرژی هسته‌ای استفاده می‌شود، دوباره به بدنه آبی که از آن آمده است، پمپ می‌شود.
واضح است که انرژی هسته ای به طور قابل توجهی آب بیشتری را نسبت به سایر اشکال تولید انرژی مصرف می کند. در حالی که شاید آنطور که افراد با عقاید ضد هسته ای ادعا می کنند انرژی هسته ای نمی تواند به عنوان یک شکل "سبز" تولید انرژی در مورد استفاده از آب مطرح باشد. جدا از آب مورد استفاده در فرآیند تولید انرژی هسته ای، در نظر گرفتن آب مورد نیاز برای ساخت نیروگاه و استخراج سوخت - در این مورد اورانیوم - نیز مهم است. نیروگاه‌های هسته‌ای به خاطر دوره‌های ساخت طولانی‌شان بدنام هستند و مرتباً از رده خارج می‌شوند و آبی که در چرخه ساخت این نیروگاه ها مصرف شده، عمدتاً به هدر رفته است.
یکی دیگر از موضوعات مورد بحث این است که به دلیل اتکای آن به منابع آبی مانند رودخانه ها و دریاچه ها، انرژی هسته ای چقدر در برابر امواج گرما و خشکسالی آسیب پذیر است؟ بدون آب کافی برای فرآیند خنک‌سازی، نیروگاه‌های هسته‌ای در مواقعی دمای تخلیه بالایی دارند و اغلب مجبور به تعطیلی یا کاهش خروجی خود می‌شوند. این به نوبه خود قیمت انرژی بالاتری را برای مصرف‌کنندگان ایجاد می‌کند و به این معنی است که نیروگاه‌ها در مجموع اثربخشی کمتری دارند و در نتیجه یک وضعیت باخت و باخت در همه جا ایجاد می‌شود. در دنیایی که آب و هوای ما به سرعت در حال تغییر است، دمای جهانی به طور پیوسته در حال افزایش است، با توجه به فراز و نشیب های عرضه آب جهانی، آیا واقعاً می توانیم به انرژی هسته ای به عنوان منبع انرژی درازمدت تکیه کنیم؟
با توجه به این موارد، ساخت نیروگاه های هسته ای در کشورهای که با بحران کم آبی مواجه هستند ای در آینده مواجه می شوند، توجیه زیادی ندارد چرا که به زودی می بایست این نیروگاه ها علی رغم هزینه اقتصادی و سیاسی زیادی که برای آن کشورها در پی داشته، تعطیل شوند.