در صورت نقص G.P.S چه اتفاقی خواهد افتاد؟

به گزارش کلیک، وقتی که این سیگنال ها بعد از حدود ۶۷ میلی ثانیه به زمین می رسند بسیار ضعیف و ناچیز می شوند (متخصصان G.P.S اغلب پردازش سیگنال را با خواندن کتابی به وسیله یک لامپ که در شهری در هزار مایلی آن قرار دارد مقایسه می کنند). سیگنال زمان دقیقی که از ماهواره جدا شده است را به گیرنده اعلام می کند. با ارائه ۴ مورد از این راهنمایی ها، که به طور همزمان پردازش می شوند، گیرنده می تواند موقعیتش را در سه بعد محاسبه کند. خطای زمان بندی که به کوچکی یک میلی ثانیه است می تواند محاسباتش را از حدود ۲۰۰ مایلی دیگر به کار نبندد.

نیروی هوایی ایالات متحده، که ایستگاه اصلی کنترل G.P.S را در کلورادو مدیریت می کند، G.P.S را "تنها منفعت جهانی دنیا" می نامد. هولی (Wholly) که از دارایی های دولت آمریکا است، سیستمی می باشد که برای همه در همه جا رایگان است؛ یک تروریست برای تثبیت موقعیت خود نگاهی به گوشی اش می اندازد و از مساعدت پنتاگون به همان اندازه سود می برد که مسافران در دیگر نقاط جهان از آن سود می برند. از ۱۹۷۸ که اولین G.P.S ماهواره ای شروع به کار کرد به تدریج، به بهترین نوع و کیفیتش رسید (کشورهای دیگر دارای شبکه های ماهواره ای هادی هستند اما هیچ کدام شان تا این حد گسترده و در دسترس نیستند). حالا برای هر ۱۰ نفر بر روی زمین هفت گیرنده GPS وجود دارد. معمولا تخمین ارزش اقتصادی این سیستم به میلیاردها دلار می رسد.

در واقع مسئولیت بسیار سنگینی بر دوش چنین سیگنال ضعیفی است. اخیرا مامور پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی در پنتاگون بیان کرد که در ۳۰ ثانیه خاموشی فاجعه بار G.P.S، خطا در تعیین موقعیت می تواند به اندازه مساحت واشنگتن باشد. بعد از یک ساعت به اندازه مونتانا می رسد. رانندگان ممکن است خروجی آزاد راه ها را گم کنند، هواپیماها سقوط کنند، کشتی ها مسیرشان را گم کنند، سیستم های مسافربری راه آهن تداخل پیدا کنند و میلیون ها ماشین و قطار حامل مواد که دارای G.P.S هستند از نقشه محو شوند.

خوشبختانه خرابی G.P.S به طور جهانی غیر محتمل است. یک هکر یا تروریست یا به یک اسلحه قدرتمند برای تخریب ماهواره ها نیاز دارد یا راهی برای نفوذ به ایستگاه اصلی کنترل فوق مجهز٫ نگرانی اصلی کمی احمقانه است، ارسال سیگنال جعلی G.P.S که گیرنده های اطراف آن را به جای سیگنال های واقعی دریافت کنند. دپارتمان امنیت ملی ایالات متحده به ۱۶ بخش زیر ساختاری طبقه بندی شده است - که شامل سدسازی، کشاورزی، سلامت و درمان، خدمات اورژانسی و فناوری اطلاعات است - که مهم و در عین حال در مقابل کارشکنی ها آسیب پذیر هستند. تمامی موارد به جز سه تا برای عملکردهای اصلی به G.P.S نیاز دارند. بیشترین استفاده از سیستم برای تنظیم وقت است نه موقعیت یابی. ساعت های اتمی ماهواره، که در یک بیلیونیم ثانیه تنظیم می شوند، برای ارتباط ساعت ها در فواصل زیاد جغرافیایی استفاده می شوند. زمان G.P.S اجازه می دهد تماس های سلولی بدون اشکال در میان برج ها برقرار شوند، مقدار نیروی جاری را اگر چه در شبکه های الکتریکی هستند تنظیم می کند، و تراکنش های اقتصادی را سامان می دهد - خصوصا در دوره تجارت پر ترافیک کنونی که هر میلی ثانیه میلیون ها دلار می ارزد، مهم هستند.

مقامات امنیتی از اواخر سال ۲۰۰۰ نگران گونه جعلی G.P.S شدند. ۱۴ سال پیش گروهی در آزمایشگاه ملی لس آلاموس در نیومکزیکو با اصلاح شبیه ساز سیگنال G.P.S ردیابی ساختند (یک دستگاه قانونی که سلامت گیرنده ها را آزمایش می کند) و آن را از گیرنده بی حرکتی که یک مایل دورتر بود هدف گیری کردند. نمایشگر گیرنده نشان می دهد که با سرعت ۶۰۰ مایل در ساعت در بیابان حرکت می کند. قوی ترین ردیاب دنیا تا ۶ سال دیگر ساخته نمی شود. در ابتدا پروژه یک دانشجویی به نام تاد هامفری بود که حالا پروفسور رشته مهندسی و رئیس آزمایشگاه هادی رادیویی در دانشگاه تگزاس در آستون است. به اعتقاد هامفری دولت آسیب پذیری G.P.S در مقابل ردیاب گروه لس آلموس را دست کم گرفت اما همچنین بیان کرد که دستگاه آماده شناسایی در سطح جهان است. از این رو به فکر ساخت نسخه متفاوت تری افتاد. هامفری به عنوان متخصص نرم افزارهای رادیویی - اصلاح سیگنال های رادیو با کامپیوتر که در مقابل سخت افزارهای ترکیب کننده، تقویت کننده و غیره هستند - از پردازشگر کلی متناسب با هدف برای ساخت چیزی که خودش به آن "ماشین قدرتمند دروغگویی" جعبه ای که به سیگنال های G.P.S "کوش می دهد" می گوید استفاه کرد، به تدریج سیگنال جعلی ای ساخت که مطابق با واقعی بود و کم کم جایگزین آن شد.

گروه هامفری در ۲۰۱۲ درباره ردیاب شان صحبت کردند. هامفری در مقابل مقامات دولتی و ارتشی G.P.S معیوبی را آماده کرد که در آزمایش کنترل هواپیما بدون خلبان از ۳ مایل دورتر دخیل بود که منجر به سقوطش شد ( او چندی بعد شنید که مقامات از دیدن فیلم بررسی نمایش "شوکه شدند"). یک ماه بعد از آن او در کنگره گواهی داد. وی گفت خبر خوب این است که حداکثر صد نفر در جهان هستند که می توانند ردیابی به توانمندی ردیاب او بسازند. در آن زمان ممکن نبود که این ابزار در دسترس گروه های تروریستی یا خلافکار قرار بگیرد. او چند سال بعد را مشغول سند سازی برای ردیابش مبنی بر کاهش خطاهای زمانی بود که ممکن است قدرت شرکت، ارتباطات و موسسات مالی را تحلیل دهد. هامفری فکر می کند مورد آخر در برابر حمله آسیب پذیرتر است. اگر چه معتقد است که مراکز تجاری اصلی مانند تبادل سهام نیویورک، ضد- حمله های قدرتمندی نصب کردند، او بیشتر نگران تجار مستقل بود که اغلب از زمان بندی خودشان استفاده می کنند و مستقیما وارد جریان اطلاعاتی ناامن G.P.S می شوند. حمله برای کپی برداری از این اهداف می توانند نتایج بسیار بدی داشته باشد: خاموشی، خرابی در ارتباطات و شکست بازار.

تقریبا ردیاب هامفری تماما کد گذاری شده است. اگر چه کسی در جهان مهارت بازسازی آن را ندارد اما هم چنان در مقابل کارهای بچه گانه ذکر شده، هکرهایی که به اندازه کافی مهارت برای دزدی و نصب آن دارند، آسیب پذیر است. تا سه سال بعد از گواهی هامفری نماینده F.B.I به طور مرتب از دفترش دیدن می کرد تا بررسی کند رمز در جای امنی قرار دارد. او در آگوست گذشته خبری بدی به آن ها داد. هامفری گفت هکرها به او دست پیدا نکردند اما حالا راه های دیگری دارند. اخیرا یک محقق ژاپنی نرم افزار شبیه ساز G.P.S را در مخزن آنلاین گیت هاب آپلود کرد. هامفری تصور کرد که محقق نیت خیری داشت - سخت افزارهای شبیه ساز که توسط مهندسان برای طراحی و آزمایش تجهیزات G.P.S استفاده شد که می تواند هزاران دلار هزینه داشته باشد - اما به تفکرات برتر دست پیدا نکرد. هامفری در مجله IEEE اخبار فناوری کامزاک نوشت: "او یک ردیاب آپلود کرد. او رمزش را وارد کارهای بچه گانه کرد." در همان ماه، در دفکان، کنفرانس سالیانه هکرها در لاس وگاس برگزار شد، گروهی از شرکت های پکنی که در ارتباط با امنیت مجازی کار می کردند ردیاب G.P.S جدیدی ارائه دادند که از اتصال رمزهای عمومی موجود ساخته شد. ناگهان دروغ گفتن به G.P.S، فناوری ای که جهان را کنترل می کند، بسیار آسان شد. چقدر زمان می برد تا یک تروریست یا یک جوان تصمیم به انجام چنین کاری در برج سلولی یا ایستگاه های الکتریکی بگیرد، ببینیم چه اتفاقی می افتد؟

منبع: newyorker