تماشای طولانی مدت تلویزیون حافظه کلامی سالمندان را دچار مشکل می کند

اکثر انسان ها بیشتر نگران ساعات تماشای تلویزیون توسط کودکان هستند، اما این بار در یک پژوهش کاملا جدید، این عادت برای بزرگسالان مورد بررسی قرار گرفته است.

طبق گزارش محققین، هر چه سالمندان ساعات بیشتری را به تماشای تلویزیون اختصاص دهند ، توانایی آن ها در به یاد آوردن مجموعه کلمات کاهش می یابد. این گزارش تنها به ارتباط بین این دو اشاره می کند؛ یعنی به طور قطع نمی توان گفت که تماشای طولانی مدت تلویزیون، موجب اختلال در حافظه کلامی سالمندان می گردد.

در سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹، یک تحقیق جامع در زمینه سالخوردگی روی افراد بالای ۵۰ سال صورت گرفت که ۳۵۹۰ نفر در آن شرکت کردند. در این تحقیق، از شرکت کننده ها خواسته شد تا ابتدا میانگین ساعات تماشای تلویزیون در یک شبانه روز را اعلام کنند. سپس ۱۰ کلمه از پیش ضبط شده به فاصله زمانی دو ثانیه برای آن ها پخش شد. شرکت کننده ها می بایست بلافاصله بعد از شنیدن کلمات و سپس بعد از کمی تاخیر، هر تعداد کلمه که در خاطرشان مانده را بیان می کردند.

شش سال بعد، همان افراد مجددا مورد آزمایش قرار گرفتند. بر اساس نتایج بدست آمده، حافظه کلامی افرادی که متوسط ساعات تماشای تلویزیون آن‌ها بیش از 3.5 ساعت بوده، نسبت به شش سال پیش ضعیف تر شده است. به نظر می رسد که نقش تلویزیون در تحلیل حافظه کلامی سالمندان چندان بی اهمیت نیست. هر چه ساعات تماشای تلویزیون توسط افراد از 3.5 ساعت بیشتر شود، حافظه کلامی آن ها در آینده ضعیف تر می گردد.

با این حال هنوز مشخص نیست که آیا مدت زمان تماشای تلویزیون واقعا موجب ایجاد اختلال در حافظه کلامی افراد می شود یا خیر. اما عکس این موضوع صادق است، یعنی افرادی که دارای حافظه کلامی ضعیف تری هستند، میل بیشتری به تماشای طولانی مدت تلویزیون دارند. محققین بر این باورند که تلویزیون نوعی فشار روحی در انسان به وجود می آورد که همین امر، ممکن است منجر به اختلال در حافظه شود.