هر آنچه که در مورد ارتقاء رم کامپیوتر باید بدانید

کلیک - ما در این مقاله به بررسی ارتقای رم کامپیوتر خواهیم پرداخت. دو نمونه حافظه کامپیوتر وجود دارد: DDR3 و DDR4. مورد اول قدیمی تر است که در سال ۲۰۰۷ پا به عرصه وجود گذاشت و مورد دوم همین اواخر با پلتفرم X99 اینتل در سال ۲۰۱۴ پدیدار شد.

هر دو محصول با استفاده از یک قاعده کلی کار می کنند. تراشه فلش در هر دو محصول اطلاعاتی که کامپیوتر سریعا به آن ها نیاز دارد را ذخیره سازی می کند اما هنگامی که این اطلاعات دیگر مفید نباشد یا کامپیوتر خاموش شود از بین می رود.

چند خاصیت مشترک بین آن ها وجود دارد. حافظه بیشتر یعنی ذخیره سازی اطلاعات بیشتر و نرخ MHz (مگاهرتز) بیشتر یعنی داشتن یک حافظه با سرعت بیشتر، بنابراین اطلاعات بسیار سریع تر به حافظه وارد و از آن خارج می شود.

استاندارد جدید حافظه یعنی DDR4 دارای مزیت های نسبت به DDR3 است. این حافظه رم دارای فرکانس بالاتر نسبت به DDR3 است، بنابراین کارها را سریع تر پردازش می کند. معمولا DDR3 بین ۱٫۳۳۳ مگاهرتز تا ۲٫۴۰۰ مگاهرتز کلاک می شود در حالی که DDR4 بین ۲٫۴۰۰ مگاهرتز تا ۳٫۲۰۰ مگاهرتز کلاک می شود.

امکان از بین بردن این تفاوت به کمک آورکلاک (مجبور کردن پردازنده به انجام سریع تر کارها) وجود دارد اما به هر حال DDR4 سریع تر است.

هر دو حافظه با مادربوردها و چیپ ست های مختلف کار می کنند. به خصوص DDR3 با هر نوع مادربورد و سوکتی سازگار است. اما DDR4 فقط با مادربورد هایی که از چیپست X99 اینتل و سوکت پردازنده LGA 2011 استفاده می کنند کار می کند.

اما DDR4 دارای یک مشکل دیگر نیز هست و آن مشکل مربوط به افزایش زمان تاخیر است (زمانی که برای انجام یک کار صرف می شود). نرخ تاخیر جدیدترین حافظه رم DDR4 با فرکانس ۲٫۱۳۳ مگاهرتز CL15 است یعنی انجام یک کار توسط آن ۱۴ نانو ثانیه طول می کشد؛ اما این زمان در DDR3 به ۱۳٫۷۵ نانو ثانیه می رسد.

این تفاوت بسیار ناچیز است اما سرعت بالای کلاک آن نقص مذکور را خنثی می کند. اما به هر حال اگر این موضع برای شما اهمیت دارد نگاهی به نرخ های CAS بیندازید که اشاره می کنند این مقدار تاخیر و پایین تر از آن نیز بهتر است. در صورت خرید هر کدام از این حافظه های رم با کانال ها سر و کار خواهید داشت.

حالت دو یا چهار کاناله پرطرفدار تر هستند و باعث افزایش عملکرد می شوند زیرا مادربورد را قادر می سازند از چند کانال برای ارسال و دریافت اطلاعات به طور همزمان استفاده کند و پهنای باند بیشتر می شود. راه اندازی حافظه روی حال تک کانال نیز امکان پذیر است اما این کار باعث کاهش عملکرد می شود.

کامپیوترهای مختلف

تفاوت در ویژگی های کامپیوترها یعنی تنوع در قیمت ها. چیپست ۱۶ گیگابایتی DDR3 که از دو حافظه ۸ گیگابایتی تهیه شده باشد در حال حاضر حدود ۶۵ پوند (۲۹۰ هزار تومان) قیمت دارد اما گران ترین آن ها شاید بیش از ۲۰۰ پوند (۹۰۰ هزار تومان) هزینه داشته باشد.

در مورد قیمت های مربوط به DDR4 هم به همین صورت است. اما از کیت های دو و چهار کانال DDR3 گران قیمت تر هستند.

سازندگان ادعا می کنند افزایش سرعت و ویژگی هایی که در حافظه های گران وجود دارد تفاوت فاحشی را در در عملکرد ایجاد می کنند. اما زیاد مطمئن نیستیم، به همین علت دو سکوی آزمون تنظیم کردیم تا متوجه شویم به چه میزان حافظه نیاز دارید.

در هر دو آزمون از مادربورد MSI استفاده شد. یکی از آن ها از چیپست Z79 با پردازنده Core i7-4770K اینتل و دیگری از X99 PC با تراشه Core i75820K استفاده می کند. هر دو محصول از از سیستم عامل نصب شده روی Samsung 850 Evo SSD و کارت گرافیک Nvidia GeForce GTX 890 استفاده می کنند.

ما تا کنون به پردازنده ها و چیپست های مختلفی که با DDR3 و DDR4 کار می کند اشاره کرده ایم، اما موارد دیگری غیر از سازگاری قطعات روی کاغذ وجود دارد که باید به آن توجه کنید. معماری Haswell اینتل از پردازنده های دسکتاپ کنونی آن عقب است و اولین موردی بود که از حافظه دو کانال تا ۳۲ گیگابایت رم پشتیبانی می کرد.

این محصول برای تراشه هایی ارزان مانند سلرون ها گرفته تا پردازنده گران قیمت Core i5s و i7 مورد استفاده قرار میگیرد و در تمام آن ها در سوکت LGA1150 قرار می گیرد.

مادربوردهایی که دارای چیپست های Z97 و Z87 هستند از بسیاری از پردازنده های Haswell استفاده می کنند. در مورد پشتیبانی از حافظه تمام آن ها عالی هستند. آن ها از ۴ اسلات بهره می برند که از دو مجموعه حافظه دو کانال استفاده می کنند و همچنین بسیاری از مادربورد های فول سایز ATX از حافظه ۳۲ و ۶۴ گیگابایت با سرعت بالا پشتیبانی می کنند.

پشتیبانی از حافظه های سریع تر

اینتل بعدا معماری CPUهای خود را با بر اساس Haswell-E توسعه داد. پردازنده هایی که از این سیستم استفاده می کنند از سوکت LGA2011 و چیپست X99 نیز استفاده می کنند. معنی این حرف این است که از DDR4 نیز استفاده می کنند -در نتیجه پشتیبانی یکپارچه از حافظه ۴ کانال سریعتر نیز انجام خواهد داد.

پردازنده های AMD و APU از معماری Pieledrive استفاده می کنند. کنترل کننده حافظه آن دارای سرعت بهتری نسبت به نسل قبلی AMD شده است اما پشتیبانی از حافظه در آن ها چندان جالب نیست. تمام تراشه های کنونی AMD از DDR3 پشتیبانی می کنند اما برخی از آن ها محدود به حافظه های ۱٫۶۰۰ مگاهرتز و ۱٫۸۶۶ مگاهرتز و تعداد اندکی از آن ها از ۲٫۱۳۳ مگاهرتز استفاده می کنند.

این بورد ها نیز مانند اینتل از حافظه دو کاناله استفاده می کنند. پردازنده ها و چیپست ها تنها قطعاتی نیستند که لازم است قبل از موقع خرید حافظه جدید مورد بررسی قرار گیرند -مادربورد هم در این مورد از اهمیت برخوردار است و باید بررسی شود. قبل از خرید باید مطمئن شوید که مادربورد دارای تعداد کافی اسلات باشد.

همچنین باید بررسی کنید از چند حافظه و چه سرعتی پشتیبانی می کند. اگر مادربورد شما فقط از ۱۶ گیگابایت و ۲٫۶۶۶ مگاهرتز پشتیبانی می کند خرید یک کیت ۳۰۰۰ مگاهرتز ۳۲ گیگابایتی کار اشتباهی است.

پیشرفت های آینده اینتل و AMD شرایط را بهتر خواهند کرد. اسکای لیک، آخرین معماری اینتل از DDR4 روی تمامی تراشه های Full-Fat Desktop خود پشتیبانی می کند اما دارای سازگاری برگشتی با DDR3 نیز خواهد بود که تطبیق پذیری بالایی ایجاد می کند. همچنین انتظار پیشرفت هایی در کنترل کننده حافظه و پشتیبانی از حافظه های بیشتری که با سرعت بالایی اجرا می شود را داریم.

محصول مناسب بعدی اینتل Zen نام دارد و کاملا از DDR4 پشتیبانی می کند

اولین مجموعه بنچمارک های DDR3 شامل PCMark8 Home ،Creative و Work Tests بود. این سه بنچمارک کارهای ساده ای نظیر مرور صفحات وب، ویدیو چت ، صفحه گسترده و پردازش کلمات را شبیه سازی کرد.

اولین آزمایش با حداقل حافظه DDR3 انجام شد: رم ۸ گیگابایت کلاک شده روی ۱٫۳۳۳ مگاهرتز٫ کامپیوتر با این رم امتیازهای ۵۱۷۰، ۶۷۹۴ و ۵۲۳۴ را به ترتیب در آزمون های Home، Creative و Work ثبت کرد.

اما با حافظه ۸ گیگابایت ۱۶۰۰ مگاهرتز امتیازات کمی افزایش یافت و در آزمون Creative به ۶۸۵۲ رسید. حتی تفاوت فاحشی با نصب حافظه ۱۶ گیگابایت ۱٫۸۶۶ مگاهرتز دیده نشد: در هر سه بنچمارک امتیاز ۵۲۷۰، ۶۹۶۱ و ۲۵۲۵ ثبت شد.

بزرگترین جهش در آزمون Creative دیده شد که در آن حافظه در کارهایی نظیر ویرایش عکس و وظایف مشکل تر همیاری کرد اما در مورد بازی ها تغییر چندانی دیده نشد.

موفقیت های کمی نیز در برنامه های مربوط به کار با عکس دیده شد. GigaPan Stich گروهی از تصاویر با کیفیت را به هم پیوند می دهد. آزمون تصاویر ما ۴ دقیقه و ۱۲ ثانیه در یک کامپیوتر دارای حافظه ۸ گیگابایت ۱٫۳۳۳ مگاهرتز طول کشید.

با افزایش یک رم اضافه و افزایش سرعت آن به ۱٫۸۶۶۶ یازده ثانیه از این مدت زمان کم شد.

در دیگر بنچمارک های برنامه ها تاثیرات متوسطی به چشم خورد. در آزمون Cinebench R15 CPU با ۲ حافظه ۴ گیگابایت ۱۶۰۰ گیگاهرتز به نتیجه ۷۰۳ رسیدیم. با افزایش تعداد حافظه ها و افزایش سرعت آن تا ۱٫۸۶۶ مگاهرتز این عدد فقط به ۷۵۱ افزایش یافت.

ما تنها در چند بنچمارک در هنگام اجرای DDR3 نتایج بزرگی مشاهده کردیم. در PCMark Vatntage حافظه ۸ گیگابایت ۱۶۰۰ مگاهرتز امتیاز ۱۸۳۱۳ را ثبت شد. اما دو برابر کردن حافظه و سرعت ۱٫۸۶۶ مگاهرتز موجب دست یابی به امتیاز ۳۰۰۰ شد که افزایش قابل توجهی است.

در واقع آزمون های تئوری ما نشان داد که افزایش تعداد حافظه ها و و سرعت تفاوت فاحشی را ایجاد می کند اما در آزمون های واقعی این چنین نبود.

در آزمون پهنای باند چند رشته ای SiSoft Sandra، حافظه ۲x 4 گیگابایت ۱٫۳۳۳ مگاهرتز به امتیاز ۱۶٫۵۷ گیگابایت بر ثانیه دست یافت اما با افزایش تعداد حافظه ها و افزایش سرعت به ۱٫۸۶۶ مگاهرتز این امتیاز به ۲۳٫۳۳ گیگابایت بر ثانیه رسید. جهشی مناسب در پهنای باند تک رشته ای دیده شد و همچنین متوجه شدیم با افزایش حافظه های سرعت بالا پهنای باند کش دیده می شود.

تغییر حافظه دو کانال به ۴ کانال اغلب تاثیر چندانی روی آزمون برنامه های ما نداشت. در آزمون Cinbench R15 از OpenGL، یک کامپیوتر با دو حافظه ۴ گیگابایت ۱۶۰۰ مگاهرتز به امتیاز ۱۱۱ فریم در ثانیه دست یافت و با ۴ حافظه ۴ گیگابایتی ۱۶۰۰ مگاهرتز این امتیاز به ۱۱۷ فریم در ثانیه رسید.

پس هنگام اجرای برنامه ها با استفاده از DDR3 تفاوت بین حافظه رم کند و سریع زیاد نیست و اگر از یک حافظه ۸ گیگابایتی استفاده کنید این مقدار برای انجام بسیاری از کارها کافی است.

یک تفاوت قابل توجه عملکردی قابل توجه بین کامپیوترهای دارای حافظه ۱٫۳۳۳ مگاهرتز و ۱٫۶۰۰ مگاهرتز وجود داشت. اما بالاتر از سرعت ۱٫۶۰۰ مگاهرتز فاصله بین سرعت های مختلف کم می شود. بنچمارک تک هسته ای GeekBench را روی حافظه ۱۶۰۰ مگاهرتز اجرا کردیم و سپس روی حافظه ۲۸۰۰ مگاهرتز بیشتر از حد انتظار ما بود.

ما با استفاده از DDR3 چندین بازی را مورد آزمایش قرار دادیم اما متوجه پیشرفت های پراکنده شدیم. در بازی Metro، یک کامپیوتر با ۲ حافظه ۴ گیگابایتی ۱۳۳۳ مگاهرتز به امتیاز ۱۲۶ فریم در ثانیه رسید اما با افزودن دو عدد DIMM 8 گیگابایت ۱۸۶۶ مگاهرتز این امتیاز را به ۱۴۴ فریم در ثانیه رساند.

در BioShock Infinite و Batman پیشرفت های کمی به چشم می خورد. همچنین تفاوت چندانی در آزمون های Unigine Heaven 4.0 دیده نشد. در تمام چهار آزمونی که روی DDR3 انجام شد -با دستگاه های مختلف از یک سیستم با دو حافظه ۴ گیگابایت و ۱٫۳۳۳ مگاهرتز گرفته تا سیستمی با چهار DIMM 8 گیگابایت ۱٫۶۰۰ مگاهرتز- متوسط نرخ فریم بین ۶۳٫۴ در ثانیه تا ۶۶٫۸ در ثانیه بود.

این پیکربندی ها در آزمون ۳D Mark's Strike Fire تفاوت چندانی نداشت: با حافظه هایی در این محدوده نتایج فقط بین ۱۱۶۰۷ و ۱۱۶۳۷ تغییر کرد.

تفاوت DDR4

حافظه DDR4 جدید دارای سرعت بیشتر، پشتیبانی بهتر از کانال و آخرین نسخه کنترل کننده و چیپست اینتل است، بنابراین ما انتظار نابرابری بیشتری در عملکرد در آزمون ها داشتیم.

به نظر می رسد آزمون های اولیه ما از طرح کلی که هم اکنون برای توسط DDR3 تنظیم شده است پیروی می کند. در آزمون Cinebench R15 CPU سیستمی با دو حافظه ۴ گیگابایت ۲۴۰۰ مگاهرتز به امتیاز ۱۱۴۳ دست یافت. دوبرابر کردن تعداد حافظه ها و افزایش سرعت آن به ۳۰۰۰ مگاهرتز نتیجه را به ۱۱۹۰ رساند.

آزمون کد گذاری ویدیوی X264 نیز منجر به دست یابی به الگوی مشابه شد. متوسط ترین کامپیوتر ما در دو تست این آزمون ۲۰۵ فریم در ثانیه و ۶۸ فریم در ثانیه را ثبت کردند اما افزایش سرعت حافظه به ۳۳۰ مگاهرتز باعث پیشرفت کمی را نشان داد یعنی ۲۱۱ فریم در ثانیه و ۷۳ فریم در ثانیه و تفاوت چندانی را ایجاد نکرد.

پهنای باند چند رشته ای

در این مورد نیز به طور تئوری با افزایش سرعت و تعداد حافظه ها تغییراتی ایجاد می شود. با دو حافظه ۴ گیگابایتی ۲۴۰۰ مگاهرتز کامپیوتر تحت بررسی پهنای باند تک و چند رشته ای ۱۵GB/s و ۲۸٫۵۸GB/s نشان داد و با کلاک آن ها روی ۳۳۰۰ مگاهرتز این اعداد به ۱۷GB/s و ۳۲GB/s تغییر کرد.

همین دو بنچمارک نشان داد که چگونه DDR4 با حافظه ۴ کانال و بیشتر کار می کند. کامپیوتر ما با دو حافظه ۸ گیگابایتی ۳۲GB/s پهنای باند چند رشته ای ارائه داد اما در واقعیت هرگز چنین اتفاقی نیفتاد.

DDR4 و بازی

در آزمون Unigine Heaven کامپیوتر ما با دو حافظه ۴ گیگابایتی ۲۴۰۰ مگاهرتز ۶۲٫۷ فریم بر ثانیه را نشان داد اما با نصب چهار DIMM 8 گیگابایت ۲٫۶۶۶ مگاهرتز به ۶۴٫۷ مگاهرتز افزایش یافت.

هیچ شکی در مورد سرعت DDR4 وجود ندارد به نظر می رسد در مورد بازی هرگونه حافظه ۸ گیگابایتی دو یا چهار کانال کافی است. حافظه منجر به کندی سرعت بازی نمی شود. احتمالا پردازنده و کارت گرافیک می تواند باعث پایین آمدن نرخ فریم شود.

بزرگتر و سریع تر؟

چه بخواهید پیکربندی کامپیوتر خود را توسط DDR3 یا DDR4 انجام دهید قصه همان است. مقدار ۸ یا ۱۶ گیگابایت با سرعت مناسب برای بازی و انجام کارها کافی است.

اگر کیت های بزرگتر و سریع تر بخرید مطمئنا مفید خواهند بود اما این موضوع از اهمیت چندانی برخوردار نیست. اما اگر از برنامه هایی استفاده می کنید که از معماری پیشرفته DDR4 استفاده می کنند مانند برنامه های کدگذاری یا رندرینگ، کیت های ۴ کانال عالی هستند اما این مزیت برای بسیاری از افراد مشخص نیست.

نیازی نیست بسیاری از کاربران کامپیوتر کیت های بسیار گران قیمت تهیه کنند اما این کار لزوما اشتباه هم نیست. حافظه، پردازنده و چیپست تحولاتی ایجاد کرده اند، یعنی باید هنگام مونتاژ کامپیوتر به آن ها توجه کنید.

منبع : Techradar