فرو رفتن شهر بوستون به زیر آب تا صد سال آینده

به گزارش کلیک، یک مطالعه جدید از دانشمندان آب و هوا شناسی که در دانشگاه ماساچوست در امهرست و دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا انجام شد، نشان می‌دهد آخرین تخمین‌های مجمع بین‌المللی تغییرات آب‌وهوایی (IPCC) برای بالا آمدن آتی سطح آب دریا در صد سال آینده به دلیل تقریبا یک یا دو عامل، بسیار کم باشد. جزئیات این مطالعه در شماره اخیر مجله Nature چاپ شده است.

رابرت دی‌کنتو از دانشگاه ماساچوست می‌گوید:«این می‌تواند برای بسیاری از شهرهایی که در ارتفاع کم قرار گرفته‌اند فاجعه به بار بیاورد. برای مثال بوستون در صد سال آینده می‌تواند یک و نیم متر زیر سطح آب فرو برود. اما خبر خوب این است که یک کاهش تهاجمی در خروج آن خطر عقب‌نشینی عمده ورقه‌های یخی قطب جنوب را محدود کند.»

با مکانیزم‌هایی که قبلا شناخته می‌شد اما هرگز در مدل‌هایی نظیر این ترکیب نشده بود، به علاوه مدل صفحات یخی برای در نظر گرفتن سطح یخ آب شده بر شکست طبقات یخی و فروپاشی عمودی صخره‌های یخی، نویسندگان این تحقیق متوجه شدند اگر از تولید گازهای اتمسفر کاسته نشود، یخ‌های قطب جنوب قابلیت افزایش سطح آب دریا به بیشتر از یک متر در سال ۲۱۰۰، و بیشتر از پانزده متر در سال ۲۵۰۰ را دارند. در بدترین حالت، گرم شدن اتمسفر (علاوه بر گرم شدن اقیانوس‌ها) محرک اصلی آب شدن یخ‌ها خواهد بود.

برآورد اصلاح شده آب و هوا برای افزایش سطح دریا، از در نظر گرفتن فرایندهای جدیدی در ورقه‌های سه بعدی یخی و آزمایش آن‌ها بر خلاف دوران گذشته سطح آب بالای دریا و عقب نشینی یخ‌ها به دست می‌آید.

پژوهشگران متوجه شدند «در جایی که آب گرم در تماس با طبقات یخی است، یخ‌هایی که از اقیانوس‌ها آب می‌شوند مهم‌ترین محرک عقب‌نشینی صفحات یخی قطب جنوب هستند. اما در صورت بالا بودن میزان تولید گازهای گلخانه‌ای، گرم شدن اتمسفر به زودی اقیانوس‌ها را به عنوان عامل اصلی ذوب شدن یخ‌های قطب جنوب در بر می‌گیرد.» به علاوه، آن‌ها متوجه شدند اگر حجم زیادی از یخ‌ها آب شوند، حافظه گرمایی طولانی مدت اقیانوس بعد از کاهش گازهای گلخانه‌ای، مانع تشکیل دوباره ورقه‌های یخی به مدت هزاران سال خواهد شد.

این تحقیق به انگیزه مدل سازی افزایش سطح دریا در طول دوران گرم گذشته، از جمله دوران بین دو یخبندان (inter-glacial) قبلی (حدود ۱۲۵۰۰۰ سال قبل) و دوران قبلی رکود گرما مانند دوران پلیوسن (Pliocene) (حدود سه میلیون سال قبل) بوده است. این سطوح بالای دریا امروزه از چند کیلومتر تا بیست کیلومتر بالاتر محدوده دارند و این موضوع تاکید می‌کند که ورقه‌های یخ قطب جنوب نسبت به گرم شدن آب و هوا بسیار حساس است.

دی‌کنتو می‌گوید:«زمانی در گذشته، وقتی میانگین دمای جهانی فقط کمی گرم‌تر از امروزه بوده، سطح دریا بسیار بالاتر بوده است. آب شدن بخش‌های کوچکی از صفحه یخی گرینلند می‌تواند وجود قسمتی از افزایش سطح دریا را توجیه کند، بیشتر این اتفاق به دلیل عقب نشینی یخ‌های قطب جنوب است.»

برای بررسی این موضوع، دی‌کنتو و همکارش پولارد، مدل جدیدی از ورقه‌های یخی شامل «فرایند سابقا درک نشدنی» ساختند که بر اهمیت آینده در حال گرم شدن اتمسفر اطراف قطب جنوب تاکید می‌کرد.

آن‌ها توضیح می‌دهند:«برای تاریخ گذاری، بررسی آسیب‌پذیری ورقه‌های یخی قطب جنوب بر نقش اقیانوس در آب شدن صفحات شناور از پایین، متمرکز بود. طبقات یخی که درکناره‌های زمین‌ یخی واقع شده بودند، مانع جریان یافتن یخ روی زمین به اقیانوس می‌شدند. در هر حال اغلب مشاهده می‌شود که صفحات بزرگ یخ در دریاهای Ross and Weddell کنار گذاشته می‌شوند و بسیاری از طبقات یخ کوچک‌تر و زبانه‌های یخی مجراهای حایل رودخانه‌های یخی نیز نسبت به گرم شدن کره زمین آسیب‌پذیر هستند.»

او اضافه کرد:«امروزه در بسیاری طبقات یخی دمای هوا در تابستان نزدیک صفر درجه سانتی‌گراد یا بیشتر از آن است و به دلیل سطوح صاف آن‌ها نزدیک دریا، کمی گرم شدن هوا لازم است تا گسترش سطح آب شدن و بارش تابستان به شکل قابل توجهی افزایش پیدا کند.»

این محقق تصریح کرد:«اگر طبقات محافظت کننده ناگهان در ناحیه وسیع حاشیه قطب جنوب، جایی که بستر باتلاق معکوس (جایی که نشست صفحات یخی به مناطق داخلی قاره بیشتر از اقیانوس بستگی دارد.) بیشتر از هزار متر عمق دارد از بین بروند، خطی که در معرض به گل نشستن است صخره‌های یخی همان طور که برخی مکان‌ها امروزه چنین شرایطی دارند، خیلی زود بر اثر شکست ساختارشان فرو می‌پاشند.»

منبع:phys